تاثیر یک دوره تمرین هوازی برکاهش درد نوروپاتی محیطی و پیش گیری از بیان گیرندهNOTCH1 و مسیر سیگنالیJAK/STAT درشاخه خلفی نخاع موشهای نر صحرایی دیابتی

مقدمه :درد نوروپاتی محیطی یکی از علل عمده و تا حد زیادی درمان نشده‌ است که فعالیت بدنی یکی از عمده ترین راهکارها برای درمان آن در نظر گرفته شده است . هدف این مطالعه تاثیر یک دوره تمرین هوازی برکاهش درد نوروپاتی محیطی و جلوگیری از بیان Notch-1 receptor و مسیر سیگنالی JAK/STAT pathway و سیتوکینهای التهابی درشاخه خلفی نخاع موشهای نر صحرایی دیابتی بود. روش بررسی: 40 سر موش نر ویستار 8 هفته‌ای (محدوده وزنی2/10±220 گرم)به روش تصادفی به 4 گروه شامل گروه نوروپاتی دیابتی تمرین ، گروه نوروپاتی دیابتی کنترل، گروه سالم تمرین ، گروه سالم کنترل تقسیم شدند. دو هفته پس از القاء دیابت و پس از اطمینان یافتن از وقوع درد نوروپاتی با اجرای آزمون رفتاری درد، پروتکل تمرین هوازی را به مدت 6 هفته انجام دادند.برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس یک طرفه با سطح معنی‌داری (P<0.05) استفاده شد نتایج :پس از 6 هفته تمرین هوازی، بیان IL6,TNF-a, NOTCH1 و STAT3در گروه دیابتی تمرین به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل کمتر بود. میانگین وزن گروه دیابتی تمرین نسبت به گروه دیابتی کنترل بیشتر بود و همچنین تمرین کاهش معنی داری در سطوح گلوکز خون گروه تمرین به همراه داشت. نتیجه گیری: به نظر می رسد که فعالیت هوازی بر روی موشهای دیابتی بتواند بر کاهش حس درد و بیان ژنهایIL6,TNF-a, NOTCH1 و STAT3 تاثیر گذار باشد و این تمرینات روش مناسبی برای پیشگیری، کنترل ودرمان درد ناشی از دیابت باشند